اثر اشتراک دانش بر توانمندسازی روانشناختی کارکنان با میانجی گری مشارکت در تصمیم گیری گروهی و یادگیری مشارکتی

. مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر تسهیم دانش بر توانمندسازی روانشناختی کارکنان با در نظر گرفتن نقش میانجی مشارکت در تصمیم گیری و یادگیری مشارکتی در دانشگاه علوم پزشکی کرمان می باشد. روش: پژوهش حاضر بر اساس هدف یک تحقیق کاربردی و بر اساس چگونگی به دست آوردن داده ها، از نوع تحقیقات توصیفی و همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی در شهر کرمان بود که به منظور انتخاب شرکت کنندگان پژوهش، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 264 نفر انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه استاندارد بود. یافته ها: تحلیل نتایج بیانگر تأثیر تسهیم دانش بر توانمندسازی روانشناختی کارکنان دارد. این در حالی است که تأثیر تسهیم دانش از طریق دو متغیر میانجی مشارکت در تصمیم گیری گروهی (با ضریب استاندارد76 /0+087) و یادگیری مشارکتی (با ضریب استاندارد 65/0+71/0) بر توانمندسازی روانشناختی کارکنان بیشتر می باشد. نتیجه گیری: به طور کلی یافته ها نشان می دهد تسهیم دانش، مشارکت در تصمیم گیری گروهی و یادگیری مشارکتی به طور مستقیم باعث بهبود توانمندسازی روانشناختی کارکنان می شود، در صورتی که اگر تسهیم دانش از طریق مشارکت در تصمیم گیری گروهی و یادگیری مشارکتی صورت گیرد، اثر این بهبود دوچندان می شود.